تقدیم  به زیباترین و بهترین عشق زمینی ام که می تواند به عشق آسمانی و ابدی ، نزدیکم کند


 

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

(حافظ)


اگر آن کرد گروسی بدست آرد دل ما را

           بدو بخشم تن و جان و سر و پا را

جوان مردی به دان باشد،که ملک خویشتن بخشی

نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

(امیر نظام گروسی)


اگر آن مه رخ تهران بدست آرد دل ما را

به لبخند ترش بخشم تمام روح و معنا را

سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند

نه بر آن محلقای ما که شور افکنده دل ما را

(دکتر انوشه)


اگر آن مه رخ محجوب بدست آرد دل ما را

به عشق موجودیش بخشم از اینجا تا به هر جا را

تن و جان ، روح و معنا را ،در شعار می بخشند

نه بر آن دلبر جانان که آری گفته بی یارا  !

(خودم)